Küçük yaşlarda ayrı duşmuşuz babamla,
Yılda bir ay gelirdi bizleri görmeye,
Biz çocuklarına adamıştı kendini,
Büyüdüklerinde zorluk cekmesinler diye,

Babamı ozamanları çok özlerdim.
Onunla vakit gecirmeyi onunla olmayı,
Hayat çok acımasız hep ayırırdı bizi,
Çocuklugumu babamla yaşa yamadım.

İlk okulu bitirdim babamı kaybettim.
O gün yıkıldım kendimi kaybetmişim.
Zaman gectikce özlemim bir katdaha artıyor.
Babam babam ben sana doyamadım.

Seni benden aldı karatoprak babam.
12 yaşında bıraktı beni öksüz yetim.
Bir kez daha anladımki yaşam çok zalimmiş zalim.
Şimdi daha iyi anlıyorum...

Bir gün varız bir gün yokuz,
Yaşam döngüsü böyle imiş,

Hep özlemimde hep anılarımda kalan babam.
Seninle geciremedigimiz çocuklugumu,
Seninle hiç baylaşamadıgım yaşamı,
Seni çok özlüyorum babam özlüyorum babam.

....................Bana olan sevgisini tatmadığım için onun nasıl beni sevdigini,
....hic göremedigim icin icimde bir kırıntı kaldı kendi yaşamım....