Bu şarkıyı ne radyo, ne de plaklar çalar.
Dinleyeni bitimsiz gam denizine salar.
Kalem alsam elime, yazacak söz bulamam.
Ne ime mecalim var, ne mim tutar elimden.
Lehim tutmaz yüreğim, dökülür lime lime.
Cirmim az yer tutsa da.
Devasız bir mücrimim.
Fikrime incecikten gül simalı gül yağar.
Artık mevsim sonbahar.
Kapımı saba çalar.
Açar meçhul bir hayal.
O hayalin hayali, yaralı gönlüme yâr.

Süveydanın isi inerken gönle,
Bir hurufat meclisi kurulur gün ortası.
Enginlere hasretim,
Günlerim sefer tası.
Cem olur yüreğimde,
Hası cümle gamların.
Divanesi yüreğim hep hüzzam şarkıların.

Geceye sürme çeker,
Süveyda bakışlı yâr.
Ben uzaktan bakarım,ağyarla hemdem nihal.
“Elif, lam, mim.” Som hayal.
Duamın mihnek taşı, hep temiz ve taze kal…

He’ nin gözlerimde nem.
Elemdir eleme em.
Hüzün yağsa başıma, ona dair gücenmem.
Elif bakışlarıyla bahtiyar yârin sinem.

Güllerin gölgesinde,
Gül simanın hülyası.
İnce fikirden sızar o misalin rüyası.
Yası hep bülbül tutar,
Eller alır mirası.
Açılır seherlerde adı gül gül o yârin.
Söz ondan açılınca bir hükmü yok miyarın…

Sevda basamağımın her katında gül sima.
Gül özündeki ıtır eder adını ima.
Aşk oku bakışları, delik deşik bağrıma.
Daima dualarım mutluluğuna onun.
Ben sonbahar olsamda tek gül o baharıma.
Ahraz gecelerimin sükutlu sabahları,
Ahları beste yapar,
Şarkılar hasret çalar.
Bir hayalin hayali tutuşan gönlüme yâr.
Ağyar haset yumağı, yâr bî vefa ne çıkar.
Kimsesizler kimsesi kırık gönlümü sarar.
Ankara,17.03.2010 İ.K