Bu hikâye bir devin küllerinden doğuşu;
Kararmış ikbalimin beklediği bir güneş…
Bin olan düşmanları bir mermiyle boğuşu;
Duruşu cihan gibi, Hazret-i Hamzaya eş…

Kim demiş okyanuslar bir damlada boğulmaz!
Koca bir ulus taşır, Seyyidimin kolları…
Şaşıyorum kim demiş küllerinden doğulmaz!
Nice dağlar aşıyor, nurlu tarih yolları…

Havranlı Seyyid diye, çağırdılar erenler;
Haydi Allah Bismillah, gücü sende atanın…
Şehadet diye diye, canı yere serenler;
Öksüz kaldın vatanda, öz oğluyken vatanın…

Seni nasıl anlatsın aciz kalır satırlar;
Hangi kelam muktedir, izahına beşerin…
Biz unutmuş olsak da tarih seni hatırlar;
Şu gördüğün yurdumda, hepsi senin eserin…

Sen diyorsam, Alisin, Hasan belki Muratsın;
Nice gelincik açar, toprağımda, taşımda…
Sen önünde durulmaz, Dicle belki Fıratsın;
Mehmetçik diye ağlar, sızlayan gözyaşımda…

Hem gözyaşı, hem kan var; olmaz böyle bir dram!
Ne kadar millet varsa, hepsi bize düşmandı…
Yüz okkaymış mermiler, yüz okkaymış bir gram;
Diz çökerken hainler, bir değil bin pişmandı…

Ali Altınlı - 27/11/2007
Saat: 20:17