Nazımın sürgününden farklı değil benimkisi
Onunki resmiydi
Gizli sürgün benimkisi…
Buzlu yollara basıyor benim ayaklarımda
Hatta,
Fon müziğim bile var
Ardımda…
Dostum Nazım!
Seninde özlediğin kadınlar oldu
Bu beyaz topraklarda…
Özlüyorum bende
Senin gibi
Nazımca…
Nazımca içiyorum cigaramı
Dokunaklı…
Ölümü özlüyor gözlerim o esnada
Anam geliyor aklıma
Ve vazgeçiyorum
Yaşamak istiyorum
Babamca…
İnsan gibi ulan!
Adamca…
Sakallarımı kaşıyorum
İnce belli bardağıma düşüyor yasaklı harflerim…
Düşüyor yüreğimde bir şehir
Üşüyor kelimelerim…
Bombalar yağıyor
Nazım adlı şehrime,
Ruha kavuşamadan ölüyor
Kasıklarımda uyuyan piçlerim…
Cümlelerim…
Ah annesizlerim!
Kelepçeler vuruluyor bileklerime
Bağlanırken gözlerim…
Traşlı,
Kanlı canlı bir adam sövüyor
Nikotin sarısı suretime
Ve yasaklanıyor sözlerim…
Dağlanıyor
Senin deniz
Benim gece rengi gözlerim…
Dostum Nazım,
Sansürleniyor muyuz ne?
Neyse…
Hadi bir çay koy!
İçelim…
İnceleşsin ruhumuz
Anneleşelim
İnceleşsin ki
Ağlayabilelim…
Üstad,
Senin sürgününden farklı değil benimkisi
Seninki resmiydi
Gizli benimkisi…
Mavi gözlü adam
Söyle hele!
Kaç urgan uzatıldı sana?
Laf aramızda
Doksan Dokuz urgan vuruldu
Günahkar boynuma…
Günahkar ya!
Sevaptır dediler
Vurun!
Düşmüş nasıl olsa,
Vurun ha!
Vurun hayduta…
Dertliyim şiir dede
Uzun mu uzun bu hikaye…
Seni ele geçirdiler ilk
Düşürülen şehrimde…
Kadınlarım toplandı daha sonra
Mühür vuruldu yüreğimde ki hareme…
Cigaramı aldı bir el
Küfretti sevdiğime…
Sakallarımı gizlediler suretimde
Sürgün koktu yanaklarım
Ve
Maske taktı aynadaki ruh hastası,
Kanadı suratı
Kanadı kalemine oturan bakire…
Anadan üryan artık kelimeler
Babadan izinli…
Bir namus belgeseli bu
Bir Nazım Hikmet filmi…
Giden sakallı adamın
Son elvedası beyaz etli kadına,
Gizli bir sürgün notu belkide
Platonik bir isyan şiiri…



Erkan İsa Şen

Gizli sürgün notları