Mecalim kalmadı artık...
Meçhul yolculuklara....
Giydiğim siyah gömleklere,
Kırmızı kravatlar takmaya...
ve yıpranmış küsele kunduramı,
Her gün boyatmaya...
Yeni hayatlar kurmaya,
veya kurmaya çalışmaya...
Her seferinde sil baştan demeye,
Mecalim kalmadı...
Apansız daldığım yolda,
Bir gece karanlığının suskunluğunda...
Sessiz, eşsiz ve harabe bir kentin sokaklarında...
Düşlediğim umutlar ve yarınlar diyarında,
Pek bir ışık yanmasada,
İlerliyorum meçhul sokakta,
Meçhul yolculuklara...
Yarınlara uzanıp yarınları isteyerek...