5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
966
Okunma
Dağ başında kahredipte kendine
Derde tahammülsüz baştan usandım
Dertlerini duvar etmiş bendine
Bağrıma vurduğu taştan usandım
Kıraç yerde bulamazsın çayırı
Düz varıken gösteriyor bayırı
El alem sırtından ettin hayırı
Şu bana sunduğun aştan usandım
Gözlerini kısıp sinsice bakar
Hüzünlü bakışı gönlümü yakar
Bazan duru bazan bulanık akar
Yüzüne süzülen yaştan usandım
Merhamet bağından geçmemiş yolu
Yaratandan korkmaz içi kin dolu
Demez ki Mevlanın aciz bir kulu
Nefretle çatılan kaştan usandım
Kalmadımı yaren hatırım soran
Olmasın Dünyada insanı yoran
Yetim i başında esiyor boran
Zamansız mevsimden kıştan usandım.
Ahmet Yetim
5.0
100% (4)