Ağalar hep aynı esip yağmışlar,
Değişen bir şey yok, aynı kafatas.
Boyun eğmeyeni kesip eğmişler,
Değişmiş bir hal yok, aynı kafatas.

Ağalık oğula, sırayla geçmiş,
İstenen olmazsa tırpanla biçmiş,
Sevdiği kafayla şarabı içmiş,
Aynı sefa, keyif, aynı kafatas.

Her dönemde aynı haltı yemişler,
Çıkarları için tamam demişler,
Hortumlayıp durmuş aynı emişler,
Aynı senaryolar, aynı kafatas.

Ha Ashabı Kehf’ler veya Bilâl’ler,
Doğmuş onlara da dolgun hilâller,
Sükûn bulur gider çirkin celâller,
Ağalar değişmez, aynı kafatas.

Ashabı Kehf’in o kıtmiri bile,
Çobana yapmamış değişik hile,
Hak yolda kalmadı çekenler çile,
Uyanmıyor kullar, aynı kafatas.

Dursunî Allah’a asi olmaz,
Kur’an, hadis varken geri kalamaz,
Geçici tanrıya zaten yalvarmaz,
Şeytanın yolunda, aynı kafatas.

11/11/2006

DURSUN YEŞİL