Sürmedi safâ
Görmedi vefâ
Çekti hep cefâ
Yasaklı affa…

Kara bağladı
Yasla ağladı
Yürek dağladı
Dertle çağladı…

Acı üründü
Zevke büründü
Mesut göründü
Yerde süründü…

Çalıp soymadı
Açtı doymadı
Kapı koymadı
Kimse duymadı…

Dâim inledi
Ninni dinledi
Şifâ bilmedi
Bir an gülmedi…

Arada kaldı
Hakkı aradı
Var, bulamadı
Haksızdı adı…

Kavga etmedi
Yandı tütmedi
Ekti bitmedi
Gücü yetmedi…

İsyandı özü
Dikendi sözü
Gülmedi yüzü
Yaşlıydı gözü…

Yakmadı yağı
Oldu tutsağı
Dolaştı dağı
Görmedi bağı…

Post bulamadı
Dost bulamadı
Ast bulamadı
Kast bulamadı…

Hak’la yoğruldu
Sırttan vuruldu
Düştü doğruldu
Fazla yoruldu…

Var iken taçtı
Olanı saçtı
Muhtaçtı açtı
Haramdan kaçtı…

Haksız yemedi
Dik, eğilmedi
Yalan demedi
Hiç sevilmedi…

Deli dediler
Velî dediler
Ali dediler
Hali dediler…

Boyun eğmedi
Fırsat vermedi
Boşa sövmedi
Kötü, övmedi…

Azsa da yeter
Dedi ki kader
Etmedi keder
Olsa da heder…

Goncayken soldu
Saçını yoldu
Hınç ile doldu
Perişan oldu…

Eder hayat linç
Varlık makam hiç
Olamadı dinç
Görmedi sevinç…

Ömrü boyunca.