Rabbinden gelen emri ümmetine duyurdu
Kurtulmak isteyenler benle gelsin buyurdu
Rabbinin emri ile bir büyük gemi kurdu
İnanan insanlarla o gemiyle kurtuldu.

Babası peygamberdi oğlu iyman etmedi
Tufandan korkmam dedi o gemiye binmedi
Dağlara kaçmak ile kurtulmaktı ümidi
Ama yakalayarak katlediverdi rabbi

Hiç bir suçu yok iken kör kuyuya atıldı
Ordan çıkartılarak köle diye satıldı
Bir kadın ihtirası zindanlara yollandı
Sonunda sultan etti rabbine itaatı

Kıskandılar yusufu attılar kör kuyuya
Onu kurt yedi diye haber geldi Yakup’a
Mahkum olup açlığa gittiler ta mısır’a
Kul misali çıktılar Yusuf’un huzuruna

O iyilik timsali tam bir hanım efendi
Görmemişti kimseden dilediğince sevgi
Kırgın değil kimseye her dertliyi dinlerdi
Ama kapalı idi aşk ve sevgiye kalbi.

Bir şair bozuntusu bu hatunla tanıştı
Kendini mutsuz bilip dertlerini anlattı
O muhtereme hatun bu gafile inandı
Hayat tecrübesiyle yardım etmek maksadı.

Her sohbeti şaire mutluluk veriyordu
Artık onsuz bir hayat yaşanmaz sanıyordu
Ona şiirler ile bu aşkını duyurdu
Ama cevap çok sert ve tehditlerle doluydu.

Göremedi dostunun samimi duygusunu
Kendi kendine kazdı o kendi kuyusunu
Dostu dim dik ayakta o yitirdi us’unu
Şairliğinden oldu hem yitirdi dostunu

İşte dostlar iyi ve kötünün akibeti
Her okuyan almalı bu şiirden ibreti
Bir hatası öldürdü o avanak şairi
Yok ederek yerine getirdi Ediz-bey’i