Sana bir bir anlatsam başımdaki boranı,
Yüreğim konuşurken hep ahras oldu dilim.
Aşikâr edemem ki beni candan vuranı,
Yangın yerinde doğup ateşte açan gülüm.


Sen ki uzak diyârın ücrâ bir yerindesin,
Sabâ rüzgârı esen sinemde, serindesin.
Gönlüme mihmân ettim ebedi derindesin,
Yangın yerinde doğup ateşte açan gülüm.


Adını gülden almış yüreği sevgi dolu,
Rabbim nasip eylesin Sıratta doğru yolu.
Kimler tutmak istemez uzattığın bu kolu,
Yangın yerinde doğup ateşte açan gülüm.


Sana ateş değmesin mihricân olup yakar,
Dür-ü danesin inan eller gıptayla bakar.
Gönül pınarlarından bir zülâl olup akar,
Yangın yerinde doğup ateşte açan gülüm.


Bağbanınla bu bağda mutlu, mes’ud kalasın,
Şiirimden vefâ’yı, selâmımı alasın.
Misk-ü anber kokulu deryâlara dalasın,
Yangın yerinde doğup ateşte açan gülüm.


Gül ay’dan aydın’lığı alırken fecr’e kadar,
Gözlerim ağlamaklı bilesin hecr’e kadar.
Hep bende kalacaksın makberden haşr’e kadar
Yangın yerinde doğup ateşte açan gülüm.



...................................Manevi kızım Gülay’a


....................................................Kardelen26