Gözlerimden döker kanlı yaşları,
Söyleyin öldü mü nerde insanlık.
Oynattı temelden büyük taşları,
Söyleyin öldü mü nerde insanlık.

Her iş döner oldu artık parayla,
Ecel peşimizde vermiyor ara,
Kurtuluşu yok ki devran sırayla,
Söyleyin kimlere kaldı insanlık.

Köşe başlarını kapmış kimisi,
Birileri acep kimin hamisi,
Soygunun vurgunun o dur abisi,
Amcalık yapar mı bize insanlık.

Muhtaçları korur, hakkı kollar mı,
Ezilenin hepsi fakir kullar mı,
Sarıp kucaklayan gerçek kollar mı,
Bizi kuşatır mı gerçek insanlık.

Aynı gök kubbeyi paylaşıyorken,
Bir olan dünyada yaşıyor iken,
Bedenler içinde can taşıyorken,
Canlara bir kıymet vermez insanlık.

Bir ekmeği yedik böldük ikiye,
Sofraya koymadık haramsa diye,
Komşuyu doyurduk insanız diye,
Kendimiz aç kalıp yattık insanlık.

Elimizden geldi de yapmadık mı,
Gönüllerden putu biz yıkmadık mı,
Nemrut olup ateşte yakmadık mı,
Sonunda kül olup uçtu insanlık.

Beraber yaşasak sıkıntıları,
Kalmadı mı kalpte kırıntıları,
Sevgiyle koştursun aşk orduları,
Zaferler kazansın artık insanlık…

16.06.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara