Yağmur yağdı hüznüme
Alevlendi kederlerim
Günlerden cuma,bizim günümüz
Yağmur ıslatmış toprağını
Çiçeklerini sulamaya
BEN GELDİM

Demiştinya sakal sana hiç yakışmıyor
Güzelliğini örtüyor
Ellerim titriyor, yüreğim hüzünleniyor
Dertlerini,hüzünlerini bitirmeye
BEN GELDİM

Yeminler etmiştik seninle kavuşmaya
Yüreğimiz alev almış aşkla
Bir hasret türküsü tutturmuşum sorma
Çilelerle,dertlerle
BEN GELDİM

Her cuma buluşurduk seninle
Cumayı beklerim, dualarım hüznünle
Ruhuna fatihalar okurum,dilimde iki hece
Dualarla,tövbelerle
BEN GELDİM

Ellerimde bir demet güllerleyim yine
Sen yoksun bu sefer,sitemim hasretine
Kara toprak içinde,hasret kaldım gül yüzüne
Güllerle,çiçeklerle
BEN GELDİM

Sildim mezar taşını ellerimle
Bir avuç toprağın avucumun içinde
Sana ait gönlüm kumlar içinde
Tozlarla,topraklarla
BEN GELDİM

Boynumu büktüm mezarının başında
Gülüşün geldi aklıma,kara toprağın inadına
Göz yaşlarım sel oldu her defasında
Dolmuş gözlerle,yaşlı gözlerle
BEN GELDİM

Ağladım sessizce yine
Bilsen yokluğun nasıl bir işkence
Ağlarım hayalin aklıma geldikçe
Hayallerle,rüyalarla
BEN GELDİM

Tertemiz sevdamı aldım yanıma
Kapandım mezar taşına
Ağlar leyla’da mecnun’da bu sevdaya
Leylay’la mecnun’la
BEN GELDİM

Namazına durduğum gün gelir aklıma
Tabutunun üstünde yeşil bir yazma
Kaldırdım naaşını omuzlarımda
Omuzlarımla,yazmanla
BEN GELDİM

Beyazlar içinde toprağa gömdüm seni
Diz çöktüm yokluğuna,suçumuz ne idi?
Rabbim seni rahmetine gark etti
Dizlerimle,rahmetinle
BEN GELDİM

Çok ağladım ardından
Beyaz tenin solmuş,toprağın bağrında
Yokluğun yangındır bu hayatta
Yangınlarla,ateşlerle
BEN GELDİM

Bir cuma daha mezarı’nın başında geçti
Ezanlar okundu,gitmenin vakti geldi
Ruhum seni çok özledi
Ezanlarla,hasretlerle
BEN GELDİM

Gidiyorum,geleceğim yine
Aşkımız olsada çile
Seni yazarım,şiirlerimde hece hece
Aşklarla,şiirlerle
BEN GELDİM

’Sen bir sefer öldün,ben her cuma mezarı’nın başında öldüm...’

MEHMET ÖZMEN (23.11.2009)