Biliyormusun baba...
Hani hep bir dünya var derler ya,
Benim iki dünyam var.
Biri senin olduğun dünya,
Biri de senin olmadığın...
Senin olduğun dünya benim dünyamdı,
Çünkü sen benİm dünyamdın.
Senle mutluluğu keşfettim ben,
Gülmeyi, sevmeyi, yardım etmeyi...
Senle yaşadım ben en güzel günleri.
Hani hep derdin ya ´benim oğlum okuyacak´ diye,
´Büyük adam olacak´ diye.
Ve ´ben oğluma her zaman destek olacam´ derdin.
Benim en büyük desteğim sendin.
Sen varlığınla yetiyordun bana.
Ama şimdi yoksun...
Senin olmadığın dünyadayım ben.
Sen gittiğinde inanamadım.
Bir gün kapıdan çıkıp geliceksin sandım.
Gelmedin...
Biliyormusun baba...
Ben senin olmadığın bir dünyayı istemiyorum.
Çünkü hiç tadı tuzu yok baba.
Sadece yaşamak için yaşıyorum,
Birde annem için...
Evet baba annem için.
Sen varken benim hayata tutunduğum,
Ve hep tutunmak istediğim iki dalım vardı.
Sen gittin ve biri kırıldı.
Bir elim boşta kaldı baba.
Artık hayat çok zor benim için,
Zor ve dayanılmaz.
Biliyormusun baba...
Bazen hiç gücüm kalmıyor,
Dayanamıyorum ve sana gelmek istiyorum.
Çünkü seni çok özledim baba.
Sen gittin ya baba,
Benim hiçbirşeye inancım kalmadı.
Herşey yalan ve bomboş geliyor artık.
Ama annemi de bırakmak istemiyorum.
Ve yaşamak zorundayım!
Seni cok özledim baba,
Birgün mutlaka gelicem!
Bekle canım babam bekle,
Mutlaka gelicem..!
Gelicem ve o özlediğim ellerinden öpücem baba.