Seni dün gece açan mehtapta
Seninle halay çeken yıldızlara sordum
Haber yok, bilgi alamadım
Sorularım cevapsız kaldı
Hüzün içinde kaldım
“Bir Pazar günü”….

Seni
Esen yele, uçan kuşlara sordum
Doğan güne, aya güneşe
Yedi renge bölünmüş
Gülümseyen gökkuşağına sordum
Yine cevap alamadım
Nerdesin gül yüzlüm, ahu gözlüm
Pardon ceylan gözlüm nerdesin
Sana kavuşamadım

Yine bir nisan sabahında
Belki seni bulurum diye
Yalın ayak, baş açık düştüm yollara
Seninle burcu burcu, buram buram
Açan çiçeklere, etrafında pervane dönen
Uçan kelebeklere sordum yine yanıt yok
Geri döndüm masmavi denizin kıyısında
Bin bir umutla gezen dolaşan, dans eden
Gelip giden yunuslara sordum
Yine seni bulamadım, haber alamadım
Senin etrafında meridyen oldum
Paralel oldum yedi iklim dört kuşağa
Ekvator oldum koca koca beş kıta’ya
Geri döndüm, seni kaybettim
Tüm umutlarım suya düştü
Çölde solan, boynu bükük çiçeklere
Döndüm, dolaştım seni aradım
“ Bir Pazar günü “

Ben
Leyla’sını arayan
Mecnun gibi çöllere düştüm
Aslı’sını arayan Kerem gibi yandım tutuştum
Ferhat oldum dağları külüngümle dağları deldim
Yine bir işe yaramadım, altın iken bakır oldum
Kendimi sana mavi, yeşil anlatamadım

Seni gâvurun kızı
Mehtaplı gecelerin yıldızı
Dinmedi kalbimin sızı
Okyanusun kıyısında
Yıl 365 gün, sene 12 ay
52 hafta ve dört mevsim
Yaz demedim, kış demedim
Ayazda, karda, kışta uçsuz bucaksız yollarda
Toz- duman hep seni aradım
En son hüzün içinde kaldım
“Boşa koydum dolmadı
“Doluya koydum almadı “
Yine senden vazgeçemedim
Kalbime gömdüm
Âşık Mecnun gibi
Nar çiçeği sevginle
Deliye döndüm…..

Abdülkadir GÜLER

01 Mart 2010- Söke