Çillim,
Ufacık,tefeciğim.
Esmerim,krizanten yüzlüm.
Tatlı sözlüm.
Neşem ,efkarım.
Yılların unutturamadığı yarim.

Ne oldu anlayamadım?
Son kuşlar da uçarken yuvaya.
Boğucu bir karanlık çöktü havaya.
Bozulasıca bir araba.
Alıp götürdü Çilli’mi bilmem nereye?
Vurdum yıllarca kendimi,
Dağa ,bayıra ,dereye...
Ama ne çere...

Uzun yıllar sonra bir gün,
Köyde varken bir düğün;
Son model bir araba,
Geldi kornasını vura vura.
Ötecekti elbet zenginin borusu
Çilli’m indi içinden,
Elinde iki yavrusu...

Bir şeyler yitirmemiş eski güzelliğinden.
Dudakları boya ,tırnaklar oje,saçları perma.
Dedim MEHMET sen buralarda durma.
Eğdim boynumu,
İçimdeki kor yanmaya başladı alev alev...
Gözümde yoktu inan mal,mülk,para , ev.

Boğazıma bir şeyler düğümlendi.
Çilli’m biraz daha oracıkta eylendi.
Ah!!! Çilli’m ahhhhh
Gitti parayla evlendi...
Biliyorum ne desem diyecek hayır.
Ahhhh bu parasızlık
Nice sevenleri ayırır...

MEHMET ASLAN