AĞLAMA ANNE
akşamları korkardım aglardım yanına gelirdim
uyurdum anne.
Her sabah yanıma gelip saçlarımı okşayıp beni kaldırırdın
kahvaltını yap diye beni çağırırdın yemeğimi yiyip okula giderdim
ben ozaman ablamla birlikte okula giderdim kusura bakma
devamlı kavga edip edip ceza alıp yüzünü yere eğitirdim
özür dilerim anne
benim okumamı isterdin babam gibi olmamı istemezdin ama
basaramadım anne
hep serserilere uyardım okulda hocalara diklenir
derslerden kaçar sigara içmeye giderdim
senin istediğin gibi bi evlat olamadım hiç bir işte yüzüm yok
devamlı iş değiştirirdim
ama geldi çattı ASKERLİK VAKTİ
askerliğime daha çok vardı derdim ama 2 yılım kaldığında
askerlik kafama vurdu ama düşünüyorumda ya askerde şehit düşersem
ağlarmısın anne
bazen kendimden nefret ediyorum
hiç bir işi yapamıyorum ama bir gün şehit düşersem ozaman
aglama aglama anne
çünkü hani derler ya kırk yılda bi işe yaradın evet ozaman
kırk yılda bir işe yaramış olurdum ama
sakın ağlama anne
beni ozaman yanıma gelip saçımı okşayan biri olmayacak
her gün koğuş kalk diyecekler sabahın köründe tabi
orası ana ocağı değil asker ocağı aman ne olursa olsun
ben vatani görevimi yapimde gerisi önemli değil önemli olan
dağlarda anaşit bırakmamak onlar ölsünde ben yaşamamış olim
eğer gazi olursam merak etme ozaman bi kurşunda
kafama sıkarım anne


ŞİİR:AĞLAMA ANNE:
SÖZ:MESUT