3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1000
Okunma
Benim doğduğum köyde,
Taş basardı bağırlarına analar…
Ninniler yankılanmazdı gecelerin karanlığında!
Ağıtlar ürperirdi
Yangın düşen bağırların hüznünden…
Korkuyu ve çaresizliği unutturmuştu,
Bir yandan yolları kesen düşmanlar,
Bir yandan köyleri basan eşkiyalar
Korkusuzluğu egemen kılmıştı yüreklere…
Uğultulu bir zaman sürecinde,
Yeniden dirilişin destanı kazındı
Dağların yamaçlarına!
Fırtınanın son bulutu,
Çekilip gitti gökyüzünden…
Batmamak üzere,
Samsundan doğan Güneş,
Demirden dağları eriterek,
Tarih girdabından,
Yeniden Türk yurduna çıkışın,
Şanlı destanını yazdırdı,
Geleceğe doğru akıp giden
Sonsuz bir sürece…
Bu destan,
Onurlu bir Ordu milletin destanıdır…
Senin,
Benim,
Bizim destanımızdır…
Bu destan,
Özgürlüğün ve bağımsızlığın destanıdır…
5.0
100% (1)
Cevap Yaz