Üşüyorum anne kar yağıyor üzerime,
Sokakta bir ben birde karanlık.
Volta vuruyorum gecenin ikisinde –
Sigaram benimle silahım belimde,
Korkutuyor beni korkusuzluğum –
Gölgemde arıyorum seni ah bir ses ver anne.

Kararsızlığıma yenilmeden gelsen ben ölmeden anne
Ah anlata bilsem sensizliği şu anlamsız satırlarıma sığdıra bilsem seni
Bir görsem cemalini öpsem elini sana çocukluğumu anlattırsam,
Sabahlara kadar ağlasam dizinde-
Bana yardım et anne ellerimden tut saçlarımı okşa –
Bana beni bulmamı sağla toprakla doyur gir dünyama ellerden kayır beni anne.

Yaralı güvercin misali takatsiz kaldım yorgun düştüm bu gece
Kaldırımın soğuğu işliyor ciğerime,
Ah bir dile gelse de şu sokaklar anlatsa halimi perme perişanım yetiş anne.
Ben bana benim için değil senin için sahip çıkmışım sende yoksun ben beni unutmuşum.
Yalvarıyorum ses ver anne.

Ozan KOMAN