0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
813
Okunma
Puslu bir yalnızlık bu gözlerimi nemlendiren.
Günlerin ıssızlığı bu geceyi gönlüme indiren.
Dışarıda bahar,içimde ayaz:donmuş çiçeklerim
Güneş sendin içimde,bu çiçekleri yeşerten.
Ayrılık gelmiş,
Rengi kara denmiş,
Ben gördüm görmez oldu gözlerim,
Kan kırmızıymış,yürekten kopup gözden dökülenmiş!
‘Ah!’ dedim,alev aldı içim.
Öyle bir alev;kavrulur da ısınmaz yüreğim
Alev dile geldi de sesini dinledim;
‘Ayrılık!’ dedin ey tatlı zehrim!
