Ömrümce yürüdüm bitmedi yollar,
Yılları önüme seriverdiler..
Ne kısaldı ne de dönemeç bitti,
Uçurumlar bile dile geldiler..

Attığım adımı şaşırdım çok gün,
İçimdeki korku bitmedi bir gün,
Sonu geldi diye korkarak hergün,
Her köşe başında selam verdiler.

En uzak mesafe gönüllereymiş,
Nola bir güzele gönül vereymiş,
Bildim dedikleri hep ezbereymiş,
Gönüller, gönülü ele verdiler…

Yarlardan atladık bir tutam ota,
Yol aldıkça gayret geldi kırata,
Ömrümüzü çalıp gitti adeta,
Sonunda yollara hırsız dediler.

Kimi aşıkları o kavuşturdu,
Kimini gurbete o savuşturdu,
Köyleri ayırıp o dövüştürdü,
Yolun bu tarafı bizim dediler.

Dünyayı kısalttı, küçüldü ara,
İnsan sıkıldıkça düştü yollara,
Hele Mevla “yürü” derse kullara,
O zaman yürümek farz dır dediler.

Her şey yolculukla başlamıyor mu,
Yolun bir kısmıdır insan doğumu,
Herkesler yaşar da gelir ölümü,
Musalla da bile bitmez dediler…

En tehlikelisi sırat tır, sırat…
Sıratı kolayca geçmektir murat.
Yollar biter diye yapılan inat,
İnsanın sonunu yapar dediler…

14.06.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara