Rüzgârın gölgesini gözlerinden vurmuş
Ateşi titreten sürmeler çekmişsin..
Alnıma yazılı yazgının dövmelerini stran eyleyip
Sazların sözüne,
Sazların en masum teline revan etmişsin..

Bir mezar çizilmiş düşüme
Ağrıyan dizlerinin sızısınca derin..

Dudakların eğilmiş bükülen sesime
Ölüm korkusu sanma çırpınan sol yanımı
Kuşların densizliğine yorma suskunluğumu
Doruğundan bakıyorsun uçurumuma
Sen dağımın zirvesinden sarkıyorsun
Olmayan çocukluğumun kan yaşıyla delinmiş avuçlarına..

Ahh Sevgili anlamadın mı halâ
Hiddetinle toza dumana kattığın rüzgârını öptüğümü
Vurduğuna,öldüğüme,hiç’liğime aldırmadan..

Şimdi

Toprağımın sinesini yakan kardelenler

Zîn sevdasına sıkılan Beko ihanetini

Ferhad’ın elleriyle yüzünü örten Elma dağını

Hiçbir dilde anılmayan Siya adını

Yedi mühür içinde

Yedi cihan hatrına

Gözlerine dokunup

Gölge etmeden sunsunlar mı

Göçüp giden keşke’li zamanlarına.?