Üryan teninde gizlidir
Varlığımın ilk ve son özlemi
Ezgili yüreğimin
Çiçek çığlıklarında buldum seni
Yaralı bir gül olmuştun
Ayrılık sonrası yere atılan

Tutup kaldırmak da vardı
Boylu boyunca uzandığın kaldırımlardan
Dağların yalnızlığından
Kopup gelen bir alevdi yaprakların
Dokundukça
Yüreğim yanardı avuçlarında

Göğsümde vurulmuş bir çocuğun
Son gülüşüydü sanki
Gözlerinden içime yansıyan bakış

Anlayınca korkardım
Ürkekçe sokulur
Karanfil ekerdim dudaklarına
Saçlarında salıncaklar kurardım
Çiy tanesi gamzelerinde
Saklanırdım bir ömür
Zeytin dalı gecelerde
Adını hecelerdim
Suyun aynasında
Uyuyan ay ışığına
Sesim düşerdi çağlayanlara
Sürüklenip giderdi
Yaralı bir kuş gibi

Hayallerimde okşadığım
Yüzüne değerdi dudaklarım
Öptükçe çoğalırdı papatyalar

Şimdi düşlerim kadar uzaklardasın
İçimdeki denizlerde
Senden doğma
Yakamoz gülüşlü çocukların ayak izleri
Taşır mı ki beni sana
Eflatun gecelerin sabahlarında

Mehmet Ali Yazıcı