1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
776
Okunma
Bazen susmak gibidir
Yalnızlık.
Kalabalığın ortasında kalıpta
Olup biteni anlamayabilmektir.
Sessiz bir isyan sonrası
Göz kapaklarının ardından
Gülümsemek kadar da önemlidir.
Mutlu sohbetlerin
Sıkıntıdan bunalmış mavi karanlığına
içini dökmesi gibidir.
Tanıyan bildik ne kadar kişi varsa,
Hayatımın aynasından yansıyan
Etrafımı doldurup boşaltan,
Yalnızlığıma bir fiskede onlardır
Aslında vuran.
Yalnızlık içinde yalnız kalan
Bir bedenin sahibiyim sanki
Ölü toprağı altında
Hayallerini mültecileştirmiş
Bir gençliğin bitik nefesiyim..
Cevap Yaz