Yine kabuğuma çekilme vakti,
Kendi içimde,yalnız savaşlar verme zamanı,
Dertlerimle yüzleşme,
Acılarımı dindirme,
Yüreğimi avutma zamanı geldi...

Çekildim yine köşeme,yalnızlığımla baş başa,
İçimde savaşlar veririm yüreğimle,
Ürkek ceylan misali titrer dururum,
Gözlerimi kapattım,kalbime zincir vurdum,
Ve inzivaya çekildim...

Neler yaşadığımı bilmiyorum,
Duygularıma tercüman olamıyorum,
Bir kaosun içindeyim,
Aklım büsbütün karışık,
Yoruldum artık,tükendim...

Oysa kendimi çok güçlü hissederdim,
Ama yanılmışım,
Hırçın esen ilk rüzgar esintisinde dağıldım dört bir yana,
Kendimi çok cesur sanırdım halbuki,
Ama söyleyemedim duygularımı sana.
Çok dayanıklıyım derdim,
Peh ,yediğim ilk yumruk darbesinde sır üstü devrildim,
Yine mağlup oldum.

Bu sefer fena dağıldım,
İçimde fırtınalar koptu,
Şiddetli depremler oluştu,
Yerle bir oldu bütün düşlerim..
Ve ben hayata karşı,bir kez daha yenildim..!

Reva mı bu?
Diye soruyorum her gün kendi kendime,
Ama hiç bir kelamım cevap vermiyor bana,
Kemirip duruyorum beynimi,
Ama sorularım yanıtsız kalıyor hep..

Daha kendime itiraf edemediğim hislerimi,nasıl başkasıyla paylaşayım,
Nasıl paylaşayım da,rahatlayayım..
Kimin omuzuna başımı koyayım,
Koyup da hüngür,hüngür ağlayayım,
Derdimi cümlelere nasıl dökeyim,
Nasıl dökeyim de,derman arayayım..

Daha önce hiç bu denli yaşamamıştım;Acıyı,
Kirpiklerim bu kadar ıslanmamıştı,
Yanaklarım bu kadar yaşları bir arada görmemişti,
Gözlerim hüzünle hiç tanışmamıştı,
Ama HAYAT işte her gün yeni bir şeyle tanıştırıyor,İnsanoğlunu,
Bugün gülücükleri sunar,
Yarın hüzünleri.....!

Karanlıklara çekildim yine,
Yalnızlığımla baş başa,
Sakın dokunmayın bana,
Bırakın biraz savaş vereyim,
Kim bilir belki bu sefer GALİP gelirim...