Oturduğu sandalyenin bent-inde
İnsan kavramının, güdüsü öncü
Parlement ışıkları ise
Müzikal duygulara yenilmiş

Yorgun bir Ilgaz-a tırmanıyor
Gözleri yosun kokularına akarken
Damlalar her zerrenin yok oluşunda
Boyutluğu boş verircesine
Bahtiyar

Göğün ezgisi sıçramış
beyaz sayfaya
Karanlıklar içinde oynarken
Noktalar
Virgüller
Gördüğünün resmidir hayat
Her çekilen kalsa idi
Ellerinde
Meltem rüzgârları beklemezdi sabahı

Kısacası onuruydu aynadaki çizgiler..
Ama Artık..
Döşenmeli mavi sıva duvarlara

Farkındalık
Görünen ile yansımanın bütünüdür
Bilsede..

Yayla rüzgârlarında
Güneşten önce uyanan ruhu
Döküldüğü deltadan
İçgüdüye çekilmiş
Cümleler lal makamına bestelenirken
Dokunaklı iç çekişlerine sisler
Bir Armağan

Kaleme ağıt yakarken toprak
Çırpınıyor demet demet sancılar
Yeşilin rengi işlenmiş yüzüne
Ama
Hüzün ağaçları meyveleri salkım salkım

Nasihat seyir defteri
Tozlu sayfalarla Olurken arkadaş
Dışa yansımayan yalnızlık erir gözlerinde
Kalem ucu gibi dökülen
Her damlada..


2010..