Can; Melahat ablam,
Güller, misali solan.
Bırakıp gitti anam.
Yürektir elbet yanan.

Yıllarca baktın ona.
Dualar etti sana.
Kabrinde huzur bula.
Mekânı cennet ola.

Hep yüzünü güldürdün.
Bir gün “aman!” demedin.
Yüce Mevla’mın takdir,
Cennettir senin yerin.

Ana hakkı ödenmez.
Her evlat kıymet bilmez.
Kalbini bir kırarsan,
Hayatta yüzün gülmez.

Topla artık kendini!
Ferah tut yüreğini.
Gülmeyen yüzün, gülsün.
Sen bizlere ömürsün.

Hayat kul’a hediye,
Yaşlar geldi elliye.
Şu kısacık ömürde.
Hep ahlar, vahlar niye?

Yaşam, devam ediyor.
Günler, gelip geçiyor.
Biz ne dersek diyelim,
Mevla’m ömür biçiyor.

Şu Dünya’yı sevelim.
Kadir kıymet bilelim.
Ana’mız bir melekti.
Onunla övünelim.

Miras benim neyime?
Ne para pul ne servet,
Dünya’yı da verseler,
Benzer mi hiç sevgiye?

Güzel ablacım benim,
Ana’mdan emanetim,
Rahmete gitti Ana’m.
Artık sensin servetim.

Kardeşin, sana candır.
Bu, nasıl heyecandır?
Bir nasihat, bir sevgi,
Ana’ mızdan kalandır.



MEHMET FİKRET ÜNALAN