8
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
4983
Okunma
Karanlık bir sokağa büzülmüş,
Dişliyor kuru bir ekmeği.
Suyun içine batmış çıplak ayakları,
Donmuş kalbi de, göz pınarları gibi.
Acımasız bir dünyada, yapayalnız,
O ıslak kaldırımlar onun yuvası.
Sevgisiz, şefkatsiz ve yalnız
Bu yaşamdan kimse çekmez onu
Ne de olsa adı, Fakir Çocuk!
Bu şiiri onyedi yaşında yazmıştım..
5.0
100% (5)