Şubat yagmurlarını cok sever suskun adam.
Atar kendini yagmurun kollarına.
Suskun adam ağlar yağmur ağlar.
Belli olmaz ağladıgı pek suskun adamın yağmurda.

Gökyüzüne bakar hep.
Her damla çarptığında yüzüne.
İçinden bir acı kaybolup gider.

Bazen çıkamaz yağmurlara suskun adam.
Hastadır.
Buğulanmış camlardan bakar yağmura.
Hayatı cizer cama yağmurla dans edercesine.


Kimi zaman Pinokyodur suskun adam.
Hep sorarlar nasılsın.
Kötüde olsa hep iyiyim der suskun adam.

Anlaşılmazdır gariptir suskun adam.
O da anlayamaz zaten cogu zaman insanları.
Kalabalıklar icinde yoktur.
Hep kenarlarlardan seyreder gürültülerini.

Fırtınalarda kalır bazen çaresizce.
Denize martılara koşar.
Elinde üç simit martılara yarenlik eder.
Huzuru bulur, suskunluklara bürünür yine.

sedat KARLIDAG
27.02.2010