Ayrılık mektubunu bir çok şehirden adresime yolladım.
Sonra o mektubu tekrar tekrar okuyup inandım.
Bir vatman gibi önden koştum.
Uçtum.
Ya da;
Bir aptal gibi raylara uzandım.

Kör karadeliğin umutsuzluğu şimdi bendeki
Ya da umut denilen o sevimsiz tembellik.

Gözlerimi kapattığım an Allah’ım
İstediğimle birleşince
Buradan bütün dünya görünüyor.
Bedenlerimizin altından.
İtiraf etmeliyim
Senden sonra çok aşk gözlü oldum.

Hem zaten aşk patalojik bir hastalık
Hem zaten boys don’t cry
Hem zaten ağlamak ilk çocuğunu kucaklamak gibidir.
Hem zaten hüzün ve muz kabuğu
Hem zaten her intihar sonrası gözlerin dolar.

Ben öldükten sonra
Silme telesekreterine bıraktığım mesajı
Düşünebilirsin belki hala yaşadığımı
Çünkü
O gece yalnızca benim için söyleyecek Robert Smith şarkılarını.
Dinleyip dinleyip öleceğim.

(2005 Tepebaşı)]