Gönül kubbem bulutlarla dolunca,
Şimşek gibi çakar çakar ağlarım.
O sıkleti taşıyamaz olunca,
Yağmur gibi akar akar ağlarım.

İlim Kayseri’dir, ilçem Bünyan’dır,
Köyüm Brhaniye, yürek püryandır,
Anamdan doğalı gözüm giryandır,
Sılam bana kokar kokar ağlarım.

Sele döner derelerde duramam,
Durduramam yapay setler kuramam,
Irmak olur hiçbir dizgin vuramam,
Bentlerimi yıkar yıkar ağlarım.

Yar bulunur yüreğimi yarsalar,
Kezzap döküp közle macun karsalar,
Bu merhemi şifa diye sarsalar,
Dişlerimi sıkar sıkar ağlarım.

Kim bilecek beni mecnun edeni,
Leyla mıdır Mevla mıdır nedeni?
Neyleyim ki harap etti bedeni,
Tatlı candan bıkar bıkar ağlarım.

Yar yüzünden terk eyledim dergâhı,
Abdal olup dolaşırım her gâh-ı,
Döne döne bulamazsam ol şahı,
Dağ başına çıkar çıkar ağlarım.

Buralarda terk eyledim çokları,
Merak edip aramadım yokları,
Can dostumun fırlattığı okları,
Yüreğime sokar sokar ağlarım.

Tenhalara çekilirsem yerince,
Garipliği yaşıyorum derince,
Boğazıma kördüğümler gelince,
Çözülürüm vakar vakar ağlarım.

Gamım varken sevinç benim neyime,
İkilikler zarar verir sevi-me,
Zor kullanıp kadem bassa evime,
Bir kenara kakar kakar ağlarım.

Usanmadı gönlüm konup göçmeden,
Ateş gömlek giydim kesip biçmeden,
Sarhoş oldum vuslat demi içmeden,
Sendelerim sakar sakar ağlarım.

Kavuşmamak yazılıysa kaderde,
Başka deva bulunur mu? Bu derde,
Şu dünyayı narı-cahim ederde,
Varlığımı yakar yakar ağlarım.

Aşk devleti otağ kurdu sinede,
Hükmediyor imana da dine de,
Dost zinciri diken olsa yinede,
Boğazıma takar takar ağlarım.

Dikiş tutsa yaralının yarası,
Sıyrılırsa perdelerin karası,
Şarkla garbın, yerle göğün arası,
Yar yüzüne bakar bakar ağlarım.

24.02.2010…….Mustafa YARALI