2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
850
Okunma
Son gülüm değildi benim, koklayamadığım ilk gülümdü,
Öylesine özlemiştim, sesini duymak özgürlüğümdü,
Oysa ben öyle hasrettim, onunla bir defa konuşmaya,
Kalbim duracak sanmıştım, sanki benim için düğünümdü,
Nihayet buldum izini, benden oldukça uzaklardaydı,
Telefona sarılmışım, zannettim ki benim yanımdaydı,
Gül uzaktan koklanır mı, görüntüsü de yoktu karşımda,
Eski günleri düşündüm, bana sanki daha dün gibiydi,
Ürkektim ve korkuyordum, ne diyecekti bana acaba,
Mesafe koymuştu baktım, sanki konuşuyordum duvara,
Leylanın mecnunu idim, döndüm yıkılmış olan dünyama.
Sinan Karakaş
5.0
100% (1)
Cevap Yaz