1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
884
Okunma
Bir nehirde buluşan ayrı ayrı kollardık.
Ayaz gecelerin, siyah yalnızlığında
Kelimeleri örterek beyazı avuçladık
Harf harf güldük, dudaklarımızdaki tebessümlerde
Ayın kızıllığını avuçlayıp, güneşi doğurduk
Ağırlığımızca cebimizde taşıdığımız hüzünler…
Yakılan, yıkılan umutlarımız…
Bozuk para gibi harcanan şerefimiz ayaklar altında çiğnenirken,
Bedeli ödenmiş vakitlerimiz, çocukluğumuzda kalmış gülüşlerimiz…
İşte tamda bu noktada sen ve ben biz olmuştuk…
Yorgun argın akşamüstlerinde;
Bir fincan kahvenin köpüğünü üfler, yudumlardık
Gözlerimiz konuşurdu, dudaklarımızda kahve telvesi
“nice kırk yıl hatırlara”…
Ya şimdi nerdesin!
Ulviye Ay
23/02/10
Cevap Yaz