Bekledim, sonsuz sabırla …
Yoluna girecek diye inanarak.
Bekledim kulağım kapıda, aklım dışarıda kalarak gecelerce.
Bıkacak o karanlık hayattan ,
Dönecek diye özlemle bekledim.
Sonu gelmeyen zamanlarda,
Hayallerimle süsleyerek olmayan geleceğimizi,
BEKLEDİM…

Ey sen!!
Gelmesen de bekledim,
Sevmesen de bekledim.
Buruk bir heyecanla,
Yüreğim çırpınmalarda, gözlerim buğulu
Bekledim.
Bana dönecek bir gün diye, çocukça avunmalarla
BEKLEDİM..
Her yıl aynı yere göçüp,
Yuvasını bulan kırlangıçlar gibi olacaksın,
Geleceksin dünyama diye
Umudumu dalga dalga büyüterek
Parça parça olsa da yüreğim,
BEKLEDİM..
“Bekle!” dediler, bekledim,
“Sabret düzelir.” Dediler,
İnanarak,
Yüreğimde hak etmediğin sevgimi
Gereksizce büyüterek
BEKLEDİM…
Boşa çekilen soyut küreklerle
Aşkla, şefkatle, affederek bekledim..
Nerden bilebilirdim ki?
Yüreğin benden gitmiş; aklın, sevgin bizi
TERK ETMİŞ..
Ben bekledim; öğrendiğimce, inandığımca
BEKLEDİM..
Nerden bilebilirdim ki,
Rasyonel sayılar evreni misali,
Yüreklerimiz bölünmüş,
Çarpmalara küsmüş.
Bakışlarımız birbirinden çıkmış
Toplanacak bir şey kalmamış,
Hiçlik içinde boğulmuşuz.
Gözlerimiz aynılıklara bakmaz olmuş.
Beklemelerin sonu gelmeyecek,
Nerden bilecektim ki?
Ben, benim gördüğüm saf gözle görürken seni,
Nerden bilirdim ki,
Gözün kararmış, kalbin silmiş atmış
Güzelim geçmişimizi.
BEN
Bana öğretildiği gibi beklemeyi bildim yalnızca,
Keşke bir o kadar da
Gören gözle bakmayı,anlamayı bilseydim..