SUSADIM ÇEŞMEYE VARDIM DA NOLDU

Eskiden toplanırdık çeşmelerin başında
Kız erkek birbirini öyle tanır bilirdi
Daha on beş yaşında, bir çift hilal kaşında
İhtiyaç olmasa da kızlar suya gelirdi

O çeşmenin karşısı ne mübarek bir merkez
Delikanlılar için bir buluşma noktası
Hiç uğramayan uğrar günde en az birkaç kez
O noktaya yönelir tüm gençlerin voltası

Gün boyunca özlenen sevgili görününce
Ne kadarda masumdur içtenlikli bakışlar
Kısa bir göz teması, bir algılayış önce
Sonra da tebessümle kalpten kalbe akışlar

Arkasından niyetler bir daha ki sefere
Âşık için erken yok bir dakika bile geç
Aşığı ancak vuslat ulaştırır zafere
Başka şeyler avutmaz, tüm ihtimalleri geç

Çeşmenin misyonuysa su serpmek yanan bağra
O bağır ki aşk oduyla yanıyor cayır cayır
Kalp feveran ediyor “Sevdiğim artık uğra”
Sevdiğim gelmiyorsa yoktur bu işte hayır

O çeşmenin başında birbirini satmak yok
Öyle saf, öyle temiz, riyasız hissedişler
Alaycı tavırlarla kahkahalar atmak yok
Öyle gülüşmeler ki asla görünmez dişler

Omuzlarda omuzluk, uçlarında kovalar
Dolar boşalır sular ömürlük kahır gibi
Bir yandan da muhabbet birbirini kovalar
Son dolan şu kovanın belli değil sahibi

Ben seni görmek için ne formüller bulurdum
Süt mereği dönüşü yıkıyorken kapları
Muhakkak bir iş bulur orda hazır olurdum
Ona göre yapardım önceden hesapları

Yaşamlar ne kadarda değişmiş sevdiceğim
Köyüme gelmeyeli epeyce zaman oldu
Nereden bilirdim ki boşunaymış evdiğim
Susadım sevdiğim çeşmeye vardım da n’oldu

Maalesef köyün bile artık değişmiş huyu
Eski düzen bozuluş su evlerden akıyor
Artık kızlar çeşmeden almaz olmuşlar suyu
Çeşmenin son durumu yürekleri yakıyor

İhsan POLAT 21.02.2010 İspir