3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
725
Okunma
Koltuğun altında kalakalmış
Bir böcek cesedi gibiyim
Ne hissedebilirim yokluğumu
Ne de unuttuğum varlığımı
O kadar zaman adımlarına dayandığım
İçinde hikayerimi barındırdığım
Ellerim ayaklarım şimdi ceplerimde
Süzülüyorum korkmuş bir yolun üzerinde
Ama sen anlamassın ellerimin öyküsünü
Üstünde bırakacağım tek his
Yüzeysel düşüncelerinden gelen
Acımasız duygu katili bir bulantı
Sen son gecemsin,sen karasın
Benimse her tarafımda kopkoyu griler
Ellerinin kokusu sinmiş
Bembeyaz bi peçete kefenim
Tam tersi bi çöplük de mezarım olur..
5.0
100% (1)
Cevap Yaz