5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1758
Okunma

Ey yağan yağmur!Ölümü de götür.
Sonunda ayrılık var her şeyden kötüdür.
Hayatın bize ilk vedası, büyük öcüdür,
Toprakla birlikte, ölümü de al ellerine götür!
Bir gün gözlerim kapanırsa diye,
Ağlarım , başım yastıkta, derinden derine...
Geri dönmek değil de hepimizin esas yerine,
Korkum ayrılıktan...Hüzünler bırakmaktır geriye.
Sorarım kendi kendime evlatlarım ne olur?
Bilirim zor annelerini arar durur...
Acıları şimdiden yüreğime vurur,
Ah yağmur!Sımsıkı tut, bırakma,ayrılık bedenleri kavurur.
Ben değil miydim gören anne acısı?
Ama daha betermiş evlat yarası.
Dinmez oldu içimdeki sinsi sızı
Kara bulutlar, rüzgar.Götürün o hırsızı.
Allah’ın emri elbette olacak,
Tadanın aklında tatmayanın kalbinde kalacak,
En zoru da sevdiklerinden kopmak olacak.
Sonra gelse olmaz mı?Ruhum dünyaya doymadan sılaya varacak.
Fadime Kahraman
5.0
100% (4)