11
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1265
Okunma

Camımın önünde kuruyorsun ağaç
Dallı budaklı, yaprakların daha üzerinde
Belli can çekiştiriyor, toprakla mücadelede
Benliği yitmemiş hala ayakta, tutunuyor sessizce
Hayalleri bitse de arzuları çokça
Eteklerinde onca aşka şahitlik etse de
Ne fırtınaya nede esen yele boyun eğmemiş
Unutulmaya mahkûm yıllar geçse de
Sadık yaprakları onu terk ediyor
Bir bir dalları kırılıp yok oluyor
Tek umudu kalsa da kara toprak
Oda suya hasret elini açmış yağmura
Rüzgâra dert yandın yenilmedin sele
Sen güne ben geceye sitem etsek de
Hep arkadaştın, dostluğu sundun
Esirgemedin hiç kimselerden
Nihal
5.0
100% (7)