7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1414
Okunma
Yalnızlığımın öyküsü
Silinmeye yüz tutmuş satırlarda,
Okudukça ağladığım hatıralarla dolu.
Ah o sevgilerle, o sevişler.
O günlerle, o mutlulukların ötesinde yalnızlığım.
Dönüpte o günlere baktığımda şimdi,
Maziyi hatırladıkça ağladığım bir ceza bana sanki.
Odamda, kapkara perdelerin ardında
Hayallerimleyim
Gerçeklerden çok uzak.
Geceyarısı davetsiz bir misafir gibi beklediğim,
Özlediğim o mutluluk.
Ah bu yalnızlık!
Koyar insana.
Hele bir de sevince.
Yalnızlığımın öyküsü bu;
Kahraman değil,
Bir zavallıyım başrolde...
Bülent Öztürk
Cevap Yaz