Hilvanlıyım ben,
Yaralıyım sevdadan,
Aşk dayanmadı yaradan
Bırakın ağlamasın Hilvanlı.

Hilvanlı derki şunu;
Terk edemem sevda huyunu,
Aşk kaynatsa da sevda suyunu,
Bırakın kan ağlamasın Hilvanlı.

Aşk bırakmaz bu huyu,
Sevda anlamaz bu suyu,
Görelim neyler bu kuyu,
Bırakın boğulmasın Hilvanlı.

Ağlayan inleyen ve saçları aklaşan,
Ben derken ben olmaktan uzaklaşan,
Kimseye değil hayata şiire dargın
Bırakın mehtabı ağlatsın Hilvanlı.

Şiirimi kadınsız, dilimi adsız,
Saçlarımı yalayıp giden rüzgârsız,
Gözlerimde damlayan o yaşlar
Bırakın ağlasın Hilvanlı.

Su üzerine yazılmış isim harflerin,
Kafiyeleri vurdum sözü kırbaçladım,
Alfabenin inadına terk edilmenin
Bırakın okusun Hilvanlı.

Dağların çilesi bitmez;
Taşların hilesi bitmez;
Bülbülün şarkısı bitmez
Bırakın yazsın Hilvanlı.

Sabah ezanın ufkunda,
Güller sen kokuyorsun,
Bir sen varsın rüyamda birde gözlerin,
Gözlerine tebessümle bakar ve inler Hilvanlı…