Depreşen anılarda
Ararken çocukluğumu
Saklambacında kör bir ebenin
Yankılanırken sesi
Önce tepelerim
Sonra dağlarım
Hasretini çeker
Yıkılmış bir evin...

Garip kalmış kendi neslinde
Gövdesi delik bir ağaç
Okurken ağaçkakanlara
Bir beddua
Ben bir dilek tuttum
Yaşasın diye bütün mahlûkat...

Şerh etmek belki de yeniden
Bütün kırkikindi yağmurlarını
Görmek için
Mavi ve yeşili
Her seferinde beklemek
Geçmesini gecenin
Gerçekliği bütün çıplaklığıyla
Körler dahi görsün...

Kahır zamanlarının ortasında
Yârin saçlarını tararken
Maviyi düşünmek
Ve taze bir yeşili
Bağırarak demek
Dünyamız
Bir gökyüzü
Bir yeryüzü...

Zincirlenmiş zamanlar istemiyorum artık
Nemli bir gökyüzü
Islak bir toprakla beraber
Annemin masumiyetini istiyorum...

Ne beyaz bir renk
Ne karası lanetlerin
Yok mudur ortasında bir gri
Hem beyaz
Hem siyah
Hem hiçbiri...

idris doğu seydi...