Yine sensiz bir güne başladım,sensiz değil aslında bedenin yanımda değil ama ruhun yanımda
Canım sıkılıyor seninle telefonda da olsa konuşmadığım gün
Hayatımdan vazgeçiyorum seninle dargın olduğumuz günlerde
Ben seni ölümüne seviyorum be can özüm


Aslında sen sevmeye ve sevilmeye layık değilsin
Ama bu arsız yüreğime dinletemiyorum, vazgeçmiyor seni sevmekten
Her şeye asi gelen bu yürek senin tek sözüne boyun eğiyor
Seni dinlemekten hiç bıkmıyor usanmıyor

Her kırıldığımda bir daha onu görmeyeceğim, dinleyemeyeceğim aramayacağım desem de
Bir bakıyorum telefonun başında kendimi senin bir tek çağrını ya da telefonunu beklerken buluyorum
Çaresizce,içimden senin duymayacağın sessiz çığlıklar atarak
Hadi ara be E.S.M.E.R.İ.M deyip,sanki oyuncağı elinden alınmış çocuklar gibi ağlıyorum

Aslında ben bunu hep tekrarlıyorum ağlıyorum ağlıyorum ama sonu var mı:?bu sevdanın
Bunu sende bende biliyoruz ki,Yok olamazda…ben seni yinede şah damarımı kesecek kadar çok seviyorum
Sevmek istemesem bile, seni ne içimde ne beynimde bitirebiliyorum üstelik bana İHANET edip dünyamı yıkmışken