Bir meyvecim var pazarda
Gönlüm gider
Elması memleket adından.



Bir akşam
Hava kararmış
Pazar atar adımlar;
Arabası elimde pür telaş
Tıngır mıngır…



Geldim meyveciye.
Ampulleri yakmış fakat idare.
Fiyat da düşmüş ne âlâ,
Alelacele doldu poşet elma!



Bir gurur eve vardım
-Ohh, pazarı da yapmayı başardım
Dedim ve
Bir tepsiye döküp elmaları
Hepsinde birer ikişer
Ufak ufak siyah izler
Suya bile tutmadan, kafam bozuk
Bir hamle bıçağı kaptım, kestim hemen birinin yanından:



-Ahh canım!...
Küçücük siyah ağzı
Kıvrım kıvrım pembe kurtçuk!
Rahatsız oldu tabii,
Pek sevimliydi , dayanamadım,
Pardon diyesim geldi:
-Çok pardon!
-Evini başına mı yıktım!...
-Bu benim de ama!
Baya bir seyrettim tatlılığını
Ne de olsa yediği elma…


Velakin,


O günden sonra her alışımda,
Siyah lekeli olanları aradım.
Yine bir yakın olsak dedim,
Elmadan tatlı bir kurçukla!...

-Seçtiğim elma mı, kurdu mu, demeyin!


Sevgi bu da…





ezgi ç.
16.02.2010