Kızıl şafak ufkunun, sarmalına ıraktım.
Sevda denen meçhulün, gergefinde çıraktım.
Zamanı durdurmayı, kadranına bıraktım.
Hayatın kaynağına, elveda diyorum ben.

Kardelenler açtığı, karında kalamadım.
Rüzgârına direnip, baharı salamadım.
Aşk gizemli şaraptan, içip de kanamadım.
Meylerin bardağına, elveda diyorum ben.

Narçiçeği açsa da, narıyla nar olmuyor,
Bir ecrin yumağıyla, mecâzi yar olmuyor,
İnayet mucizesi, gönülde har olmuyor,
Gülbeyaz sağnağına, elveda diyorum ben.

İmkânı mümkün gören, fıtratı ziya sarmış,
Varlığın mebdeinde, kendine riya sarmış,
Bağına bağban bulup, düşüne rüya karmış,
Matlubun ferâğına, elveda diyorum ben.

Cana canan bulunmaz, öğretir belki zaman,
Ruhu akla kul yapmak, ne acıdır ne yaman,
Kıblesiz bir dergâhta, çökmekte üstte tavan,
Kararmış duvağına, elveda diyorum ben.

Atıfet kibre mahkûm, cemre olmuş ne yazar,
Narı Beyza sararak, gönle dolmuş ne yazar,
Emre muti isyankâr, diken solmuş ne yazar,
Güldeste çerâğına, elveda diyorum ben.

Gülşahi gönüllerin, mirasları zay olmuş,
Saçlarına dökülen, yıldızların say olmuş,
Kirpikler kaş yerine, gözlerine yay olmuş,
Gamsesiz ruhsarına, elveda diyorum ben.

Şahin Hanelci
13.02.2010
Brighton. UK