Öyle düşman gibi bakma gözüme
Oyumu satmaya mecburum mecbur
Dokunsa da vicdanıma özüme
Günaha girmeye mecburum mecbur

Hiç elde avuçta kalmadı para
İşsizlik yürekte kanayan yara
Kömür dağıtırlar belki bu ara
Kömürü almaya mecburum mecbur

Piknik tüpü derdimize devadır
Makarna pirince oyum fedadır
Yokluk başımıza derttir beladır
Satılık olmaya mecburum mecbur

Hava soğuk çocuklarım üşüyor
Onurlu yaşamak bizi aşıyor
Cümle alem bogaz icin yaşıyor
Bogaz tokluguna mecburum mecbur

İftar çadırında bayram ederiz
Oruç tutmasak ta iftarı yeriz
Yeşil kartla doktorlara gideriz
Sadaka fitire mecburum mecbur

Açılım diyorlar doğrudur beyim
Elimde ne gelir kime ne deyim
Aç karnınan ben kimligi ne edim
Susup oturmaya mecburum mecbur

Elbet terörizme egilmez boyun
Bilmedik bu işte varımış oyun
Biz ancak oluruz sürüde koyun
Çobana uymaya mecburuz mecbur

Tekel işcisine yanıyor bağrım
Onları görünce artıyor ağrım
Aslında ne körüm ne de sagırım
Mecalim kalmamış mecburum mecbur

Birlik beraberlik herşeyden önce
Vatan sevgisidir imandan yüce
Köken ayıranlar cüceden cüce
Zor geliyor ama mecburum mecbur

Güner der fitneye fırsat vermeyin
Dini sömürene biat etmeyin
Hiç bir zaman neme lazım demeyin
Duyarlı olmaya mecburum mecbur

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam / 16.02.2010