KARAMSAR

Bir meleğin feryatlı acı çığlıyla uyandım
Aynanın karşısında yüzüme geçmiş tırnaklarım

Katledilmiş bir meleğin çığlığı artık çok cılızdı
Anladım ki karanlık çoktan ruhuma sızmıştı

Göz bebeğimden sızan kanlarım oldu mutlu anlarım
Artık acıya bağımlı geceye muhtaç bir insanım

Sıyrıldım tüm zaaflarımdan yırttım sevgiyi ortasından
Merhamete yol verdim gitti elbiselerim artık en siyahından

Hazırım artık savaşa vurdum acıyı kafatasından
Tamtam sesleri yükseliyor zifiri karanlıklardan


Gecelerden korkun çünkü bende karanlık şehrin anahtarları
Düşün peşime girelim şehre göstereyim size siyah giyen adamları

Her uyku bu şehre tek yön gidiş bileti
Her yer karanlık burada kimse görmez kimseyi

Kan pıhtısından yollar ölü vücutlarla dolu sokaklar
Burada her kulak kötülüğü fısıltısından anlar

Ve ben karanlıkların efendisiyim artık
Rüyalarda benden çok çekecek insanlık.