"Yatağı dar nehirdir taşkın sel gibi akan
Us’un kesin hükmünde parelerce can yakan
Söz kıssasıdır gerçek dil dönse de ne çare
Ezber çaresizliktir fikri zikirle sıkan
Ah!Bilene bilene kabuk bağlamaz yâre
Kaç mevsim ötededir derderst şevkin sır yolu
İdrak aciz kalır ki kafestir sağı solu"

Değerli şair; yedili nazım birimi orjinal. Fakat biçim anlamı zorlamış sanki. Dikkatimi çeken bir zaafiyet de, noktalama işaretlerinin kullanılmaması ki; şiirin okunmasını ciddi olarak zorlaştırıyor. Dizelerde kullanılan kelimelerin tınısı, ahengi sekteye uğratmış bence. Özellikle de "Kaç mevsim ötededir derderst şevkin sır yolu" mısrasını okurken dil zorlanabiliyor.

"Arşa merdiven kurmuş dualı o dudaklar
Her adımda sallanır nefsî süren ayaklar
Dert kabında piştikçe çiğ sinse de ne çare
Ağılı özden suyu taşmaları kucaklar
Berzahta yankılanır vicdan sorgulu na’re
Son toprağı ıslatır kabından bin taşanlar
Seni kurtarır mı ki o yalana eş anlar"

Kelime hazinesi çok kuvvetli bir şiir bu. Bu kadar zenginlikle ifade gücü daha etkili kullanılabilirdi. Mesela;"Ağılı özden suyu taşmaları kucaklar" mısrasın ben anlamadım. Bununla beraber, "Seni kurtarır mı ki o yalana eş anlar" dizesindeki "eş anlar" ; bir öncedeki dizedeki "taşanlar" ile kafiye olsun diye sırf biçim kaygısı sebebiyle yazılmış intibası uyandı bende.

"Ey sabâ es delice dünden ne varsa dağıt
Kalmasın esamesi doğurur anaç ağıt
Mutluluğun gözleri kapansa da ne çare
Melek elinden çıkma nurdan parlak ak kağıt
Seferi kıyâmette and verir mi cevhere
Hangi çıkılmaz dağda duman duman olmalı
Mecâl boyun büker ki af lütfûyla dolmalı"

Bu yedilikte ilk dize tek başına şiir gibi. Fakat ikinci dizedeki "anaç ağıt" ahengi bozmuş bence. Bunu saymazsak, şiirin en güzel bölümü bu yedilik bence.
Eleştirmek ve eleştirilmek, şiirimizin daha güzele ulaşması için vesiledir. Bu vesile ile, daha güzelinde ve daha güzel eserlede imzanızı görmek beni mutlu kılacaktır. Saygılarımla.