Bir akşam üstü gördüm onu,
Düşünceli,Adalar vapurunda
Dalmış denizi seyrediyordu,
Beyaz bir ceket vardı sırtında

Masum bakışları dikkatimi çekti
Utangaç bir o kadar hüzünlü
O kalabalıktan çıkıp karşıma geçti
Bir an gözlerimiz karşılaşmıştı

Yüreklerimizi de bir telaş almıştı
Kirpiklerinin ucunda yakaladım
Kaçamak,ürkek bakışlarını
Bakınca çatmıştı kaşlarını

Kaçırıyordu gözlerini benden
Başını eğdi,bir suçlu gibi
Ayıramıyordum gözlerimi bir türlü
Ne yaptıysam da senden

Gülümsüyordu belli etmeden
Sonunda nasıl oldu bilmiyorum
Tutamadık kendimizi,boşaldık
İkimiz birden gülmeye başladık

Sinirlerimiz bozulmuştu aniden
Kahkahamızdan vapur çınlıyordu
Gülmenin biri bitmeden biri geliyordu
Vapur iskeleye yanaşırken birden

Nasıl oldu,kucaklaştık bilemeden
O günden sonra hiç ayrılmadık,
Tek yürek olmuş iki arkadaştık
Kim derdi bir gülmeyle gelecek
Bu arkadaşlık ömür boyu sürecek


ametist