Ben hiç içmedim
Şarabı
İçenleri seyrettim
Hepsinin vardı bir mazereti
Dönen dünya
Koca bir şikayetti
Kaderde olan
Elbet çekilirdi
Mehrap yalan
Mey gerçekti
Az sonra zuhur eden
Yarin yüzü
Kızıl kızıl gülümserdi
Yeniden görmek için
Bu defa gözlerini
Bak
Göz kırptı
Bu düşen yarin kirpiği değil
Bu sineme batan
Yarin okları...

Ben hiç içmedim
Şarabı
İçenleri seyrettim
Şarabın tortusunda kalmış
Kırık düşleri dinledim
Kimi tanrı olmuş
Kimi tanrılarla dost
-Bu son kadeh
Hadi tanrıların şerefine-
Ardı sıra bir kadeh daha
Atın ölümü arpadan olsun
Akan ırmaklar şarap dolsun
Nedim kenarında rindane konuşsun
Dönsün başım yüreğim bir güzele vurulsun...

Ben hiç içmedim
Şarabı
İçenleri seyrettim
Bazen tutarken
Ömrün muhasebesini
Bugün çok düşündüm
Gamı kederi
Efkarlandım deyip
Yeniden içmeyi...
Eski hesaptır oysa
Meyhanecinin defteri
Ve ceptedir hatıralar
Ve gençlik
Mesela yirmisindeyken
İlk yalnızlık...
Muptelası olmaya başlarken
Bu meretin
Anlatır kadim bir dost
Bir güzel kafayla
Dinlersen anlatır her vakit
Her vakit eskiler dilinde
Yok yarın lügatında
Çünkü yarında
Çokça efkar
Birazcık umut var
Bu üzüm suyu
Bu arpa suyu
Bu aslan sütü deyip
İçmek sil baştan...

Ve ben
Keyfim yerinde
Yine dilimde
Ben hiç içmedim
Şarabı
İçenlari seyrettim...

(idris doğu seydi)