Bazılarını da ayrılıklar şair yapar.
Bir kaybedişin ve terkedişin içiçe muamması.
Aşk ta içinde değil mi ayrılığın?
Ayrılıklar da aşka ait değil mi?
Ne acıklı bir masal bu böyle.
Ne de dokunaklı bir bir hikaye.
Sonunda hüzün var biliyorum.
Ben hiç sonunda mutlu biten bir aşk yaşamadım çünkü.
Aşk bitmişse bu başlı başına bir felaket değil midir zaten?
Aaah aah.
Ne hazin bir hikaye bu.
Gözlerim şimdiden nemlendi birden.
Aah ne hazin bir hikaye bu.
Ne hazin!

En son kendimizi düşündük bu masalda,
Figüranlar başrolü oynadılar,
Sonunu senaristin değil de,
Seyircinin tayin ettiği,
Bir kara mizah...

Şimdi firakı yaşıyacağız.
Hatırlıyorum da bir zaman,
Bana "firak nedir" diye sormuştun.
"Firak" budur!

Ben yokum,sen yoksun,
Sesin de yok,nefesin de.
Gölgen bile terketti dünyamı.
Bir bulut gibi üzerimde gezinen sevgin de yok.
Bu ne hazin bir hikaye.
Tadım tuzum da yok.
Kartanem,kuzum da yok.
Neşem,huzurum da yok.
İşte bunun adı;"FİRAK"

İftirakından bitap düştü bedenim,
Hani vardı ya,
Beni hayata bağlayan nedenim,
O da yok,sen de yoksun!
Bitirdik.
Zafer üçlerin oldu.
Üçüncülerin.
Halbuki biz,
Birinci ve ikinciydik!
Demek ki her zaman öncelikler kazanmıyor.
Demek ki her zaman ilk kaybedeb figüranlar olmuyor.
Bazılarını aşklar şair yapar,
Bazılarını da ayrılıklar.