Zehiri iştahla çeker içine,
Söndür desen atmalara kıyamaz.
Sen de yak der, ortak arar suçuna,
Pek matahtır yere, yurda koyamaz.

Tellendikçe keyif verir dumanı,
Yorgun yatağında bitmez âmânı,
Öksüre öksüre geçer zamanı,
Eli titrer, ceketini giyemez.

Simsiyah kurumdur nefes borusu,
Pek canını sıkar boş ver sorusu,
İşlev görmez ciğerinin yarısı,
İştah gider, yemeğini yiyemez.

İstemeden alır onu eline,
Menfur, zıkkım diye dolar diline,
Bile bile devam eder yoluna,
Yavrusuna bırak şunu diyemez.

Sabaha dek yanar yanar yakılır,
Bir zehirin arkasına takılır,
Vefalı dost gibi ona sokulur,
Zaman gelir alo desen duyamaz.

Dişleri sarıdır kahve tanesi,
İsine yeniktir burnu, çenesi,
İçin için yanar ama sinesi,
Bu illetti içmelere doyamaz.

Uzak durur Yeşilay’dan, sağlıktan.
Kurtulamaz cebi delen yokluktan,
Hayır, gelmez mekruh olan tokluktan,
Paket paket alır, adet sayamaz.

Rabia BARIŞ